เมนูประจำจังหวัด 77 จังหวัดของเมืองไทย

กรมส่งเสริมวัฒนธรรมได้ออกมาประกาศรายชื่ออาหารถิ่น 77 จังหวัดของเมืองไทย ที่ผ่านการคัดเลือกกิจกรรม “1 จังหวัด 1 เมนู เชิดชูอาหารถิ่น” ภายใต้โครงการส่งเสริมและพัฒนาระดับอาหารท้องถิ่น สู่มรดกทางวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ความเป็นไทย (Thailand Best Local Food) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 ดังนี้

เมนูประจำจังหวัด 77 จังหวัดของเมืองไทย

1. ข้าวตอกตั้ง จังหวัดกรุงเทพมหานคร
2. แกงมัสมั่นกล้วยไข่ จังหวัดกำแพงเพชร
3. ยำไกน้ำของ (สาหร่ายแม่น้ำโขง) จังหวัดเชียงราย
4. ตำจิ้นแห้ง จังหวัดเชียงใหม่
5. เมี่ยงจอมพล จังหวัดตาก
6. ทอดมันปลากราย จังหวัดนครสวรรค์
7. แกงแคไก่พื้นเมือง จังหวัดน่าน
8. หลนปลาส้มพะเยา จังหวัดพะเยา
9. ยำส้มโอกระทงทองสูตรเมืองชาละวัน จังหวัดพิจิตร
10. น้ำพริกเม็ดบัวปลาย่าง จังหวัดพิษณุโลก
11. ปิ้งไก่ข้าวเบือ จังหวัดเพชรบูรณ์
12. น้ำพริกน้ำย้อย จังหวัดแพร่
13. ข้าวส้ม โถ่โก้ จังหวัดแม่ฮ่องสอน
14. ยำปลาแห้ง จังหวัดลำปาง
15. แกงฮังเลลำไย อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน
16. ข้าวเปิ๊บสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย
17. อั่วบักเผ็ด จังหวัดอุตรดิตถ์
18. ข้าวแดะงา จังหวัดกาฬสินธุ์
19. ปลาแดกบองสมุนไพร จังหวัดขอนแก่น
20. คั่วเนื้อคั่วปลา จังหวัดชัยภูมิ
21. เมี่ยงตาสวด จังหวัดนครพนม
22. เมี่ยงคำ (โคราช) จังหวัดนครราชสีมา
23. หมกหม้อปลาน้ำโขง จังหวัดบึงกาฬ
24. ขนมตดหมา จังหวัดบุรีรัมย์
25. แจ่วร้อนท่าขอนยาง จังหวัดมหาสารคาม
26. ตำเมี่ยงตะไคร้ ลำข่าสดใส่มดแดง จังหวัดมุกดาหาร
27. อั่วกบ (กบยัดไส้) จังหวัดยโสธร
28. ข้าวปุ้นน้ำยาปลาหลด จังหวัดร้อยเอ็ด
29. ส้าปลาน้ำโขง จังหวัดเลย
30. ละแวกะตาม จังหวัดศรีสะเกษ
31. แกงหวาย จังหวัดสกลนคร
32. เบาะโดง (น้ำพริกมะพร้าวโบราณ) จังหวัดสุรินทร์
33. หลามปลาน้ำโขง จังหวัดหนองคาย
34. เมี่ยงคำลำภู จังหวัดหนองบัวลำภู
35. อู๋พุงปลา จังหวัดอำนาจเจริญ
36. ข้าวต้มมัดบัวแดง อำเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานี
37. ลาบหมาน้อย จังหวัดอุบลราชธานี
38. แกงส้มญวน จังหวัดกาญจนบุรี
39. ต้มปลาร้าหัวตาล จังหวัดชัยนาท
40. ยำส้มโอ จังหวัดนครปฐม
41. ข้าวตอกน้ำกะทิทุเรียนนนท์ จังหวัดนนทบุรี
42. เมี่ยงคำบัวหลวง จังหวัดปทุมธานี
43. แกงคั่วส้มหน่อธูปฤาษีกับปลาช่อนย่าง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
44. แกงเหงาหงอด จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
45. แกงหัวตาล จังหวัดเพชรบุรี
46. แกงกะลากรุบ จังหวัดราชบุรี
47. ยำปลาส้มฟัก จังหวัดลพบุรี
48. แกงรัญจวน จังหวัดสมุทรสงคราม
49. ต้มยำปลาทูโบราณ จังหวัดสมุทรสาคร
50. แกงบวน จังหวัดสิงห์บุรี
51. ปลาหมำสมุนไพรทอดกรอบ จังหวัดสุพรรณบุรี
52. ปลาแนม จังหวัดอ่างทอง
53. ต้มส้มปลาแรด จังหวัดอุทัยธานี
54. ลุกกะทิ หรือน้ำพริกกะทิชองพร้อมผักเคียง จังหวัดจันทบุรี
55. หมูหงส์ จังหวัดฉะเชิงเทรา
56. ปลาคก จังหวัดชลบุรี
57. แกงเลียงกะแท่งหอยนางรม จังหวัดตราด
58. น้ำพริกป่ามะดัน จังหวัดนครนายก
59. แกงกะทินางหวาน จังหวัดปราจีนบุรี
60. แกงส้มผักกระชับ จังหวัดระยอง
61. ขนมย่างจากใจ จังหวัดสมุทรปราการ
62. น้ำพริกกะสัง จังหวัดสระแก้ว
63. ลาบหัวปลี จังหวัดสระบุรี
64. ปลาจุกเครื่อง จังหวัดกระบี่
65. แกงส้มหยวกกล้วยกับหมูสามชั้น จังหวัดชุมพร
66. โกยุก จังหวัดตรัง
67. ขนมปะดา จังหวัดนครศรีธรรมราช
68. อาเกาะ จังหวัดนราธิวาส
69. ข้าวยำ จังหวัดปัตตานี
70. อาจาดหู จังหวัดพังงา
71. แกงขมิ้น จังหวัดพัทลุง
72. น้ำซุปเมืองหลาง 9 อย่าง จังหวัดภูเก็ต
73. ข้าวยำโจร (ข้าวยำคลุกสมุนไพร) จังหวัดยะลา
74. ก๊กซิมบี้ จังหวัดระนอง
75. ข้าวสตู จังหวัดสงขลา
76. ข้าวเหนียวเหลืองแกงแพะ จังหวัดสตูล
77. แกงขมิ้นไตปลาโบราณ จังหวัดสุราษฎร์ธานี

เป็นยังไงกันบ้างล่ะครับ รู้สึกคุ้น ๆ กับเมนูไหนบ้างไหมเอ่ย อย่างไรก็ตามมีการเกิดปมดราม่าซึ่งมีบางเมนูทำไมคนท้องถิ่นที่อยู่ในพื้นที่กลับไม่รู้จักและยังไม่เคยได้ยินชื่อเมนูอาหารถิ่นดังกล่าวเลย

หลังจากนั้น สวธ. ได้ออกมาเคลียร์ดราม่า “1 จังหวัด 1 เมนู เชิดชูอาหารถิ่น” หลังคนท้องถิ่นไม่รู้จัก ไม่ใช่อาหารประจำถิ่น แต่เป็นการค้นหา “รสชาติที่หายไป” โดยมีข้อความว่า

“นายโกวิท ผกามาศ อธิบดีกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ได้ชี้แจงถึงประเด็นดราม่าอาหารประจำถิ่น ว่า เพื่ออนุรักษ์อาหารพื้นบ้านให้อยู่คู่กับอาหารไทย และคู่บ้านคู่เมืองของไทย โดยรวบรวมเมนูอาหารถิ่นที่กำลังจะเลือนหาย ที่หารับประทานได้ยาก มายกระดับ พัฒนา สร้างสรรค์เป็นอาหารประจำจังหวัด

อีกทั้งจัดทำเป็นสำรับอาหารประจำภาคทั้ง 4 ภาค เพื่ออนุรักษ์และเผยแพร่องค์ความรู้ และภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมอาหารถิ่น ทั้งคาวและหวาน ซึ่งมีสรรพคุณหลากหลาย ทั้งด้านสุขภาพ โภชนาการ สมุนไพร ด้านวิธีการปรุง เคล็ดลับและประวัติความเป็นมา เพื่อช่วยเพิ่มมูลค่าของอาหาร โดยต่อยอดจากวัตถุดิบที่เป็นสมุนไพรชุมชน

ซึ่งการประกาศเมนูอาหารทั้ง 77 รายการ และอาหารบางชนิดคนในท้องถิ่นอาจไม่รู้จัก
แต่ถึงกระนั้น นี่คือสิ่งที่ตอบวัตถุประสงค์ของโครงการ คือ การค้นหาเมนู “รสชาติ…ที่หายไป” อยากฟื้นกลับมา เมื่อคัดเลือกมาแล้ว ถือเป็นการปลุกกระแสทำให้คนในท้องถิ่นหันมาสนใจ และสร้างความเข้าใจในรากเหง้าทางวัฒนธรรมของจังหวัดนั้น ๆ

สวธ. ย้ำ!! การหยิบยกเมนูที่คนท้องถิ่นหรือคนในพื้นที่นั้น ๆ ไม่รู้จักขึ้นมา เป็นวัตถุประสงค์หลักที่ต้องการทำให้คนรุ่นใหม่ได้พบกับ “รสชาติที่หายไป” หมายความว่า เมนูประจำถิ่นของแต่ละจังหวัดอาจไม่ได้มีชื่อเสียงในปัจจุบัน แต่เป็นการขุดคุ้ยเมนูที่เคยมีอยู่ในพื้นที่นั้น ๆ ในอดีต ให้กลับมาเป็นเมนูเชิดชูถิ่นได้ในปัจจุบันนั่นเอง”

ขอบคุณข้อมูลจาก กรมส่งเสริมวัฒนธรรม และ สำนักข่าว กรมประชาสัมพันธ์